قضاوت زودهنگام در مورد ایده‌های نو ، انتقادی بی موقع و سنجشی ناعادلانه است که خلاقیت را پژمرده می سازد .

خلاقیت هرگز نمی‌میرد ، زیرا با فلسفه‌ی وجودی‌اش تضاد پیدا می کند ، اما ممکن است به حالت اغماء برود آنهم برای تمام عمر .

خلاقیت استعدادی الهی ، ذاتی ، همگانی و رشدیابنده است که موجودیت آن به فلسفه‌ی خلقت ما مربوط می‌شود .

اینکه احساس کنیم فاقد خلاقیت هستیم تنها یک باور اشتباه اما اصلاح پذیر است . فاجعه زمانی آغاز می شود که به این نتیجه برسیم بدون خلاقیت هم زندگی امکان پذیر است .

اشتباه کردن خواص زیادی دارد ، اما مهمترین خاصیت آن این است که به ما می‌گوید کجا به دنبال جواب صحیح نگردیم .

خلاقیت همیشه با نوعی تولید همراه است اما هر تولیدی خلاقانه نیست .

چشم خلاق ، چشمی است که زیبایی ها را می‌چشد .

بسیاری از اوقات این مهم است که در سیلان خلاقیت غوطه بخوریم و شناور باشیم . قرار نیست همه‌ی صدفها مروارید داشته باشند .

بر اساس جهان بینی خلاق ، جاودانگی یعنی اینکه اگر رفتنمان را از آمدنمان کم کنیم ، جواب بزرگتر از صفر شود .

جهان ، کارگاه خلاقیت ماست .

باید بیاموزیم که در مورد ایده‌های نوی خود صحبت کنیم ، ذهن خلاق همیشه با صدای بلند کار می‌کند .

عرق‌ریزی ذهن در وضعیت‌های پیچیده و مبهم ، روزنه های تفکر خلاق را باز می‌کند .

اشتباه ، مالیات و ایمان ، پایتخت خلاقیت است .

نبوغ ، جزء بدیهی کمالی است که برای ما مقرر شده و البته حادثه‌ای است که می‌تواند به تعداد همه‌ی انسانها تکرار شود .

وقتی قرار است خلاق باشیم ، می‌آموزیم آخرین حرکت قلم مو روی بوم ، به معنای پایان تابلو نیست بلکه به این مفهوم است که به زودی اثر دیگری آغاز خواهد شد .

زندگی یک دوره‌ی کارآموزی است که در آن آفریدن را از خالق خود می‌آموزیم و تجربه می‌کنیم .